(Fransa'da Sınıf Mücadeleleri, Louis Bonapart'ın 18 Brumaire'i, Fransa'da İç Savaş)
Fransız Üçlemesi
Karl MarxSözler ve Alıntılar
Aptal, cahil ve bayağı kitle, burjuva kitlesinin kendisinden başka bir şey değildi.
Sayfa 224 - Yordam Kitap
Emek bir kez kurtulduğunda, her insan bir işçi olur ve üretken çalışma sınıfsal bir özellik olmaktan çıkar.
Sayfa 314 - Yordam Kitap
Farklı mülkiyet biçimlerinin, toplumsal var oluş koşullarının üzerinde, farklı ve özel olarak biçimlendirilmiş duyarlılıkların, yanılsamaların, düşünme tarzlarının ve yaşam görüşlerinin bütün bir üstyapısı yükselir. Sınıfın bütünü, bunları, kendi maddi temellerine ve bunlara karşılık gelen toplumsal ilişkilere dayanarak yaratır ve biçimlendirir. Bunları gelenek ve eğitimle edinen bir birey, eylemlerinin gerçek belirleyici nedenlerini ve çıkış noktasını oluşturduklarını düşünebilir. Orleans’cı ve Meşruiyetçi hiziplerin her biri, kendisine ve diğerine onları birbirinden ayıran şeyin iki ayrı hanedana bağlılıkları olduğu masalını anlatmaya çalıştığında gerçeklik, daha sonra, iki hanedanın birleşmesini asıl yasaklayan şeyin çıkar farklılaşmaları olduğunu kanıtlıyordu. Ve özel yaşamda, bir insanın kendisi hakkında düşünüp söyledikleriyle gerçekte ne olduğu ve ne yaptığı birbirlerinden nasıl ayırt ediliyorsa, tarihsel mücadelelerde de, partilerin sözlerini ve hayallerini gerçek yapılarından ve gerçek çıkarlarından, düşüncelerini gerçekliklerinden daha fazla ayırt etmek zorunludur.
Sayfa 175 - Yordam Kitap
Gerçekten de, burjuvazi, muhafazakârlıklarını korudukları sürece kitlelerin ahmaklığından, devrimcileştikleri anda da kavrayışlarından korkmak zorundadırlar.
Sayfa 239 - Yordam Kitap
Hala da öyle
Ama devlet adlı asalak, son gelişme aşamasına ancak İkinci İmparatorluk döneminde ulaşabildi. Sürekli ordusuyla, her şeyi yöneten bürokrasisiyle, aptallaştırıcı ruhban sınıfıyla, köle ruhlu hiyerarşisiyle iktidar gücü toplumun kendisinden o denli bağımsızlaştı ki, arkasında açgözlü haydutlardan oluşan bir çete bulunan gülünçlük derecesinde sıradan bir maceracı onu kolaylıkla kullanabildi.
Sayfa 392 - Yordam Kitap
Proletarya devrimi, 18 Mart’tan Versailles birliklerinin Paris’e girdiği güne kadar, “yüksek sınıflar”ın devrimlerinde ve daha çok da karşı-devrimlerinde sayısız örnekleri bulunan şiddet eylemlerinden o denli uzak kaldı ki, düşmanları, General Lecomte ile General Clement Thomas’nın öldürülmesi ve Vendome Meydanı’ndaki çarpışma dışında, öfkelerinin nedeni olarak sunabilecekleri hiçbir şey bulmadı.
Montmartre’a yönelik gece baskınında rol oynayan Bonapartist subaylardan biri olan General Lecomte, düzenli ordunun 81. alayına dört kez Place Pigalle’deki silahsız kalabalığa ateş açma emri vermişti; askerler bu emirlere itaat etmediğinde öfkeyle onları azarlamıştı. Generalin adamları, kadınları ve çocukları vurmak yerine onu vurmuştu.
Sayfa 302 - Yordam Kitap
Paris Komünü’nün uygulamalarından
Devletin ve devlet organlarının (bugüne kadarki tüm devletlerde kaçınılmaz olarak gerçekleştiği üzere) toplumun hizmetleri olmaktan çıkıp toplumun efendilerine dönüşmeleri eğilimine karşı, Komün, iki şaşmaz araca başvurdu. Birincisi, idari, adli, eğitimsel vb. tüm pozisyonları, ilgili herkesin oy hakkına sahip olduğu seçimlerle doldurdu; aynı ilgililerin seçilenleri her zaman geri çağırabilme hakkı da bulunuyordu. İkincisi, yüksek dereceli olsun düşük dereceli olsun tüm hizmetler karşılığında sadece diğer işçilerin aldığı ücreti ödedi. Ödediği en yüksek maaş 6000 franktı.
Sayfa 266 - Yordam Kitap