(Fransa'da Sınıf Mücadeleleri, Louis Bonapart'ın 18 Brumaire'i, Fransa'da İç Savaş)
Fransız Üçlemesi
Karl MarxFransız Üçlemesi Gönderileri
Fransız Üçlemesi kitaplarını, Fransız Üçlemesi sözleri ve alıntılarını, Fransız Üçlemesi yazarlarını, Fransız Üçlemesi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Fransa'da Sınıf Mücadeleleri
Bu sosyalizm, genel olarak sınıf farklılıklarının; bu sınıf farklılıklarının dayandıkları bütün üretim ilişkilerinin; bu üretim ilişkilerine tekabül eden bütün toplumsal münasebetlerin ortadan kaldırılmasına; bu toplumsal münasebetlerden çıkan bütün düşüncelerin alaşağı edilmesine varana kadar devrimin sürekliliğinin ilanıdır ve, zorunlu bir geçiş uğrağı olarak proletaryanın sınıf diktatörlüğüdür.
Bizim için mesele, özel mülkiyetin şekil değiştirmesi değil, yokedilmesi; sınıf uzlaşmazlıklarının yumuşatılması değil, sınıfların ortadan kaldırılması; varolan toplumun iyileştirilmesi değil, yeni bir toplumun kurulması olabilir ancak.
**Mart 1850, Merkez Komitesi'nin Tebliği
Fransa'da Sınıf Mücadeleleri
Şubat devrimi patlak verdiği zaman hepimiz, koşulları ve devrimci hareketlerin gidişini kavrama bakımından, geçmiş tarihsel deneyimin, özellikle de Fransız deneyiminin büyülü etkisi altındaydık. Genel altüst oluş işareti bu sefer de, 1789'dan bu yana tüm Avrupa'nın tarihine hükmetmiş olan Fransa'dan gelmemiş miydi? Bu yüzden Şubat 1848'de Paris'te ilan edilen 'toplumsal' devrimin, proletarya devriminin, nitelik ve gidişatı hakkındaki fikirlerimizin, 1789 ve 1830 modellerinin anılarının damgasını taşıması, aşikar olduğu kadar kaçınılmaz bir şeydi de.
Louis Bonaparte'ın 18 Brumaire'i
Proletarya devrimleri, 19. yüzyıl devrimleri olarak durmaksızın kendilerini eleştirir, ilerleyişleri boyunca kendi gelişmelerini sürekli yarıda keser, tamamlanmış olana geri dönerek onu tazelemek ve canlandırmak için ilk girişimlerinin kararsızlık, zaaf ve zavallılığını acımak-sızın didik didik ederler... kendi amaçlarının muazzam sonsuzluğu karşısında her türlü geri çekilişi artık olanaksız kılıncaya kadar her seferinde yeniden gerilerler ve sonunda bizzat koşullar kendilerine haykırır: 'Hic Rhodus, hic salta!'
Louis Bonaparte'ın 18 Brumaire'i
İnsanlar, tarihlerini kendileri yaparlar, ama bunu, kendi keyiflerine göre, kendi seçtikleri koşullar içinde değil, doğrudan verili olan ve geçmişten miras kalan koşullar içinde yaparlar. Ölü kuşakların bütün geleneği, olanca ağırlığıyla yaşayanların zihinleri üzerine çöker ve onlar kendileriyle birlikte kendi dışlarındaki dünyayı bir başka biçime dönüştürmekle, yepyeni bir şey yaratmakla uğraşır göründükleri zaman bile, özellikle devrimci bunalım dönemlerinde, korkuyla geçmişteki ruhları kafalarında canlandırırlar...
aptal, cahil ve bayağı kitle, burjuva kitlesinin kendisinden başka bir şey değildi.
Devletin başvurabileceği diğer yol, borçlardan kurtulmaya çalışmak ve en zengin sınıfların sırtına olağanüstü vergiler yükleyerek bütçeyi hemen, ama geçici bir süreliğine denkleştirmektir. Düzen Partisi, ulusal serveti borsa sömürüsünden kurtarmak için, anavatanın sunağında kendi servetini mi kurban edecekti? Pas si bête! (O kadar aptal değil)
Burjuvazi, bugüne kadar kuşanmış olduğu ve her an her şeye gücü yeterliğine kaynaklık eden genel oy hakkını reddederek, şunu açıkça ifade ediyor: “Diktatörlüğümüz bugüne kadar varlığını halkın iradesi sayesinde korudu.
Ama Fransız burjuvazisinin maddi çıkarı, tam da bu geniş ve çok kollu devlet mekanizmasının korunmasına en sıkı şekilde bağlıdır. Kendi fazla nüfusunu buraya yerleştirir ve kâr, faiz, kira ve serbest meslek ücreti biçimlerinde cebe indiremediklerini devlet maaşları biçiminde tamamlar.
Aptal, cahil ve bayağı kitle, burjuva kitlesinin kendisinden başka bir şey değildi.
Gerçekten de, burjuvazi, muhafazakârlıklarını korudukları sürece kitlelerin ahmaklığından, devrimcileştikleri anda da kavrayışlarından korkmak zorundadırlar.
buna karşılık, isyancıların tarafından tüm koşullar kötüleşti. tüm halk katmanlarının sıcak bakacağı bir ayaklanmanın bir kez daha yaşanması kolay değil; muhtemelen, sınıf mücadelelerinde, tüm orta katmanların sadece proleteryanın çevresinde toplanması yoluyla burjuvazinin yanında duran gerici partilerin tümüyle önemsizleşmesi durumuyla bir daha hiçbir zaman karşılaşılmayacal.
Sayfa 30 - yordamKitabı okuyor
şu konuda hayale kapılmayalım: ayaklanmanın, sokak savaşıyla, askerlere karşı, bir ordunun diğerine karşı kazandığı türden gerçek bir zafer kazanması, en istisnai durumlardan biridir.
Sayfa 27 - yordamKitabı okuyor