Enkaz altından çıkan kitaptan altı çizilmiş bir sayfa…
“İnsanoğlu böyle geçicidir. Kendi varlığına en çok inandığı, sevdiklerinin anılarında ve kalplerinde derin izler bıraktığını sandığı yerlerde bile hızla silinip gider.”
-
Ve son.. Bu kitabı okumama vesile olan görselle birlikte.
“İnsanoğlu böyle geçicidir. Kendi varlığına en çok inandığı ve sevdiklerinin anılarında ve kalplerinde derin izler bıraktığını sandığı yerlerde bile hızla silinip gider. “
Genç Werther’in Acıları - Goethe
Kendimi uzun uzun anlatmak ve susmak arasında gidip geliyorum çoğu zaman. Hiçbir zaman tam anlamıyla hissettiklerimi anlatamayacağımı, anlatsam bile anlaşılmayacağımı bildiğimden susmayı tercih ediyorum. Hatta içimde biriktirdiklerimi kendime bile anlatmıyorum. Yazıp yazıp siliyorum hep, cümlelerimi toparlayamıyorum. Bir şeyler yolunda değil biliyorum fakat inatla her şey yolundaymış gibi davranıyorum. Bazen düşüncelerim arasında kayboluyorum ve bazen de düşünmekten kaçıyorum. Böyle nereye kadar devam edecek diye sormuyorum artık kendime. Çünkü cevabını bilmiyorum. Sadece bir köşeye çekiliyor sessizce yolunda gitmeyen ne varsa bir an önce son bulmasını bekliyorum.
Genç Wether, kendisine aşık olan kadınla biraz gönül eğlendirdikten sonra onu terk etmişti. Aynı Wether, hikayenin sonunda aşkına karşılık bulamadığı için yaşamına son veriyor. Hayat tam da böyle. Sınanmadan ölmezsin asla.