Aile hayatımızın gündelik ve yıpratıcı gerçekleri karşısında çocuk yetiştirme tarzımızı dönüştürmek, oldukça büyük bir çabayı gerektirebilir. Ancak bu dönüşümün gerçekleşmesi, aile fertleri arasında bağların derinleşmesi ve güven anlamına gelir. Aile yaşamına katkısının ötesinde anababaların derinden bağ kurarak çocuk yetiştirmesi, toplumumuzu herkesin ihtiyaçlarının önemsendiği, barışın çocuklarımız için ve belki gelecek kuşaklar için gerçek olacak bir dünyaya doğru götürebilir. Bu, insanlar ancak şefkat (gönül) dilini konuşmayı öğrendiklerinde gerçekleşecek bir şeydir.
