Fuat Sevimay’la tanışma kitabım oldu bu kitap. ben iyi ki okudum diyorum. benim için değişik, sınırları aşan bir okuma oldu. ülkemizi sosyolojik olarak incelemiş, fark etmiş, bazı şeyleri yadırgamış yadırgadıklarını sindiremeden alegorik diliyle bizlere komikten çok trajikomik, günlük bizlerden birisi olarak dokuz öykü kaleme almış.
benim için bütün öyküleri çok iyiydi. bir öyküsünde hayatın içinden onlarca parçayı bir araya getirerek ihmali, bir öyküsünde arkadaşlarıyla oturan bir adamın yaşamını, başına gelenleri aynı zamanda da tüm dünyayı etkisi altına alan covidi anlatmış birinde Suriyelilerden bahsederken diğerinde mahallesine tekrar dönmüş. bu açıdan kitabın ismi hikayelerle o kadar uyumlu olmuş ki son sayfayı çevirdikten sonra fark ediyor insan. baktığımız ama görmediğimiz, sineye çektiğimiz ama dile getiremediğimiz ne varsa, görmüş, bağırmış bizlere. her öykünün sonuna gelince de anlayana demiş.
ben bayılıyorum böyle kitaplara ve yazarlara o yüzden benim severek okuduğum bir kitap oldu. sizler de bir şans verin derim.
