Günaydın Geceyarısı
Jean RhysSözler ve Alıntılar
Ah zenginler!
"Ah zenginler - insan acıyor onlara. Paralarını nasıl harcayacakları konusunda en ufak bir fikirleri yok: Ya tümden zevksiz oluyorlar, ya da,
zevkleri varsa eğer, kabristana kapanır gibi içine kapanıyorlar."
Sayfa 166Kitabı okudu
"Biri bana gelip de doğmak isteyip istemediğimi sormuş olsaydı, sanırım 'Hayır' diye cevap verirdim. Eminim, 'Hayır' derdim. Ama kimse bana sormadı. Burada kendi iradem sonucu bulunmuyorum. Hayatta başıma gelen şeylerin çoğunluğu da benim iradem dışında gerçekleşiyor. Öyleyse, kendime sık sık tekrarlıyorum ki, 'Sen dünyaya gelmeyi istemedin, dünyanın böyle olmasına sebep olan da sen değilsin, kendi kendini de sen yapmadın. O zaman ne diye kendine eziyet edeceksin? Hayatı olduğu gibi kabul et, gitsin. Bunu yapmaya hakkın var ... hayatı olduğu gibi kabul edip elinizden geldiğince mutlu olmaya hakkınız var.' "
Sayfa 66 - Can YayınlarıKitabı okudu
"İnsanlar bir mutlu yaşam özlemidir tutturmuşlar.
Oysa, asıl mutlu yaşama, ölsem de bir, yaşasam da dediğinizde kavuşuyorsunuz. Uzun bir süre sonra, nice bahtsızlıklarla didiştikten sonra varıyorsunuz o yere.
Ve, sanıyormusunuz ki, insanlar sizi orada rahat bırakıyorlar? Hiçbir zaman.
Bu kayıtsızlık cennetine vardığınız anda, sizi oradan çekip çıkarıyorlar. Ulaştığınız cennetten çıkıp yeniden cehenneme dönmek zorunda kalıyorsunuz. Tam dünyayı yok saydığınızda, o dünya gelip sizi kurtarıyor - en azından alay konusu yapmak için."
Sayfa 91 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Başımıza ne gelirse para olmadığından hep. Tam da en ihtiyacınız olduğunda para yoktur. 'Parasızlık.' İnsanın içi kararır."
Sayfa 143 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Vaktimin çoğunu okumakla geçiriyorum ve mutluyum."
Sayfa 131 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Yaşamım boyunca insanların gözünde hep bunu . gördüm ben. Ben de hep soruyorum kendime burada ne halt ediyorum diye. Hep soruyorum."
Sayfa 55 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Kurtuldum, kurtarıldım, yarı boğulmuş olarak derinliklerinde süründüğüm karanlık ırmaktan çıkarıldım... Kimse bilemez o sudan çıktığımı.
...
Karanlık sokakları, karanlık ırmakları, acıyı, mücadeleyi ve boğulmayı unuttum artık... Mücadele dedimse, insanın güçlü olduğu, iyi yüzme bildiği, kıyıda onu seven, en ufak bir tehlike belirtisi görüldüğünde sudan çekip çıkarmaya hazır bekleyen bir dolu dostu bulunduğu bir konumda verilen mücadele değil söz konusu olan. Hayır, benim dediğim gerçek boğulma. Çevrenizde yardıma hazır ve hevesli dostlar olmadan atıyorsunuz kendinizi suya ve battığınızda, yüksek perdeden kahkahalar eşliğinde batıyorsunuz.
Sayfa 8 - Can YayınlarıKitabı okudu