Varlığını adadığın her şeyin bir gün, iki asır da geçse, kül gibi savrulup gideceğini bilmek varlığını da adanmışlığını da boşluğa düşürüyor. Bu yüzden belki de güzel olan çirkinden daha çok hüzün veriyor. Göze gönle hoş gelenin yok olma ihtimalindeki yeri doldurulamaz göçüşü, eksilmeyi, ıpıssız gurbeti ve sarsıcı acıyı seziyor insan.
Sayfa 159