“Çok basit Zeze. Büyüyorsun ve giderek hayatın gerçekleriyle bütünleşiyorsun.” “
Sustuk ama yüreğim razı gelmiyordu. Göğsümde adam’ın yokluğunu nasıl hissedecektim? Onunla sohbet etmeden nasıl duracaktım? Hayatta onun öğütleri, sitemlerine, alkışlarına alışmışken kendi kendime konuşmaya nasıl dayanacaktım?
““Sahiden gidiyor musun adam?“