Güneşle Sözleri ve Alıntıları
Güneşle sözleri ve alıntılarını, Güneşle kitap alıntılarını, Güneşle en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir bilim yazısıymış gibi denemeye güvenmek, denemecinin kimliğini şaşırmak demektir. Gizli bir denemecilik kaygısından gelmiyorsa bile, denemeciye özgü alçak gönüllülükten ötürü yapıtını "deneme" başlığıyla sunsa da bilgin, bilgice güvenmemizi ister yazısına, bilimsel bilgilerimizi arttırdığı oranda başarmış sayar kendini. Denemeciyse ürününü her zaman "deneme" başlığıyla tanıtmasa da, bilimce değil bilimin ötesinde bir katkıda bulunmak dileğindedir okuyucusuna. Bilimi yenileyemese de ne çıkar. Gönlü başka yerdedir onun; yaşamaya bir yenilik, bir başkalık kazandırmaya adamıştır kendini. Bilimce işlemlerle bir örtüşen yanlarına karşın, denemeci, bilim dışında erişir asıl varlığına.
Sayfa 19
"Je n'enseigne pas, je raconte."
Filozof öğretir, her şeyden önce öğretir, belli bilgiler vermek başkaygısıdır filozofun; denemeciyse, ille de bir şey öğretmek için kaleme sarılmaz, bilgi vermek değildir denemecinin baş kaygısı. Nitekim deneme ustalarının ustası Montaigne: "Bir şey öğrettiğim yok, anlatıyorum." diyor.
Sayfa 15
Teolojisi: tanrıtanımazlıktır; ama bu, Kutsal Kitabı başucu kitabı yapmış olan Nietzsche’nin, bu papaz çocuğunun düpedüz günaha düşkünlüğünü değil, güç istemini önplana koyma, dolayısıyla insanın yapıp ettiklerinde baş sorumlu olarak Tanrı’dan çok insanın kendisini görme dileğini açığa vurur; işte Nietzsche’ye göre bu anlamda «Tanrı ölmüştür».
Sayfa 305
İnsanı insan yapan, hayvanların üstüne çıkaran, yaşayışında güç isteminin yürürlükte olmasıdır.
Sayfa 303
sitem
Demin de yakınmıştım, edebiyat dendi mi şiir geliyor akla, öykü, roman geliyor. Okunsa, sevilse de deneme, anan yok denemecinin adını, denemeciyi edebiyattan başka yere yollayan yollayana.
Sayfa 21
Kendi zamanına “aykırı” olan Nietzsche bizimle kafadaş. O, gelecek için yazmıştı. İşte Nietzsche'nin geleceği bizim bugünümüz. Nietzsche bizimle çağdaş.
Nerdeyse doğal bir iyimserlikle inançlarımızın doğruluğuna inanırız. Başka türlü tasarlayamayız kendimizi. Bir tekini bile soru konusu yapmak olanca varlığımızı sarsabilir. Azıcık deşelim, kimi insandaki kuşkusuzluğun, kuşkunun her türlüsüne uzak yaşamanın korkuyla beslendiğini görürüz.
Sayfa 27
Denemeci, evreni kurmaya, varlığı içten denemeye vermiştir kendini, yazdıklarında: tüm sezdiklerini, kuşkularını, özlemelerini, düşlerini, umutlarını yoğurur denemelerinde. [...] Onun bir şeyler katıp değiştiremeyeceği bir insan tasarlayamıyorum ben. Musil’in hakkı var: “Genellikle edebiyat yerine yalnızca deneme olamaz mı?”
Sayfa 25
[...] her insanın biricikliği, ancak o insanın kendisinde derinleşmeyle kavranıp anlaşılabilen bir varoluştadır.
Sayfa 20
Değil mi ki şaşırtıcı savlardan açıldı, ben de kendi savımı belirteyim öyleyse: En ağır, en derin, en etkili filozoflar arasında saydığımız birçok kimselerin, yalnızca filozof olmadığına, aslında birer büyük denemeci olduğuna inanıyorum ben. İşte Platon, Pascal, Berkeley, Nietzsche, William James, Bergson...
Sayfa 13
Denemeyici filozof sananlar da var, filozof değil diye çıkışanlar da var ona. Denemeci üzerindeki bu tasarım karşıtlığı, kolay kolay yadsınamayan bir şeyi, felsefe ile denemeci arasındaki alış - verişi açığa vuruyor. Anlaşılan kaypak bir sınır aradaki, denemeci de bu sınırın iki yanında birden dolaşıyor. Bir bakıma, felsefe denemecinin ortaya koyduğu. Denemeleri çoğumuzda hayranlık uyandıran Petrarca'yı, Erasmus'u, Unamuno'yu filozof saymamak için dar bir felsefe anlayışına kapanmış olmak gerekir. Bu yazarların her denemesi, bir yaşama felsefesini dile getirmekte.
Sayfa 12
Nietzsche bir aforizma yazarıdır. Özsözlerle konuşur. Birbirinden bağımsız tektek tümceler, ya da kafaya çivi gibi saplanan kısa kısa tümce öbekleri ortaya koyar. Bazan da, birçok canalıcı durumda dizelerle dışlaştırır yaşama görüşlerini.
Sayfa 290
Oysa, ancak söyleyiş söylenene uymadı mı kısadır ya da uzundur bir yazı.
Sayfa 23
Nietzsche.
Bence yaşamanın kendisi büyüyüp artma için, sürüp gitme için, kuvvetlerin birikmesi için, güç elde etmek için bir içgüdüdür; nerde güç istemi yoksa orda düşme vardır.
Sayfa 299
Küçücük bir sınama karşısında bozguna uğrayan ordudan ne ayrılığı var kuşku başlar başlamaz yıkılıveren doğrunun.
Sayfa 28