Güvercin Gerdanlığı, ''Sevgiye ve Sevenlere dair'' iddiasıyla -ki ciddi bir iddia olduğu için okuduğum- yazılmış bir kitap. Kitabın içeriği, psikolojik tahlil gibi görünse de -iki üç paragraf hariç- kesinlikle bir analiz olarak değerlendirmedim. Rahatsız edici kısımlar:
''Cariyeler''... Kitapta sürekli ''Başımdan geçen bir olayı anlatayım'', ''Vaktiyle erdemli bir adam tanıdım'', ''Çok bilgin bir adam...'' giriş cümlesiyle yazılmış öykülerin hemen hepsi -nedense?- bir Cariyeye aşık olmuş, tutulmuş, sevmiş.. Hani hiç mi özgür kadın yok kitapta var, olmaz mı: ''Şehvet, cinsel birleşmeye atıf öykülerinde de ''Hür'' kadınlar var..
Bu tarz kitaplarda bir cümle geçer ve siz tek kaşınız havada ''Eh bu cümle tüm kitabı çürütür!'' deyiverirsiniz..Cümleyi yazayım ''....bu kadın kocasına ihanet etse yeridir!'' ..Kitaptaki 'recm', zina yapanlara verilen taşlanarak öldürülme cezalarının önüne koydum cümleyi..
(Aklıma manik hastalığı olanların birdenbire eşlerini aldatma meyilleri geldi aklıma da, hani tedavi edildikten sonra sorun ortadan kalkar.. Bilim gerçekten enfes diyerek derin bir nefes alıyorum..Hani her eşini aldatan -Bir hastalık, bir kimya dengesizliği yüzünden- taşla öldürülmeden önce... Bir derin nefes daha..)
Her öykünün yanında, kitabın sayfaları arasına serpiştirilmiş şiirler de var, açık anlamlı olanlardan. Son kısımda ''Endülüs Edebiyatı ve İbn Hazm'' kısmı var, bilgi serpiştirilmiş..
Kitabı okudum ve arka kapağına bir kelime bıraktım: ''Olmamış''..
