"Yolcu ,bir gün yolunu yitirirsen , artık eski yolunu bulmaya çalışma, yeni bir yol ara kendine."
.
.
.
"Yalnızdım.
İçimde büyüyen boşluğun içinde yalnızdım."
Hakkari'de bir köy öğretmeni diğerlerinin deyişiyle bir kazazade.Nereye geldiğinden habersiz yalnız yapayalnız biri.
Farklı bir dil, farklı bir kültür ,insanlar , çocuklar ve daha bir sürü şey .
Öğrenecek çok şeyi olduğunun farkında bir yerden başlaması gerektiğinin de .
Kitapta olaylar uzun uzun anlatılmamış , farklı bir anlatımı var. Fakat bu kadar az cümle ile bu kadar duygu aktarması kitabı okurken muazzam bir okuma keyfi veriyor.
İnanılmaz betimlemeler yaptırıyor . Başkarakterimiz olan öğretmenin evinde oturuyoruz mesela . Haliti bekliyoruz gelen misafirlerle konuşuyoruz. Sabahleyin o keskin soğugu hissediyoruz .Karanlıkta ve sessizlikte kendimizi dinliyoruz.
Kitap her şeyden uzaktan kalan o insanları hiç görülmemiş değer verilmemiş ihmal edilmiş hayatları anlatmış bize aslında.
O dağ başında hastalıklarla , zorluklarla mücadele eden içlerinde belki de hiçbir zaman bilinmeyecek duyulmayacak umutlar barındıran o güzel insanlardan söz etmiş bizlere.
Öğretmenin öğrencilerine söylediği gibi bütün öğrettiklerimi unutun dünya dönüyor evet ama belki de burda , bu dağ başında dönmemesini bilmek daha doğrudur.
Müthiş bir kitaptı
Hakkari'de Bir Mevsim
Ferit Edgü 1964’te er-öğretmen olarak gittiği Hakkâri’nin Pirkanis köyünde (günümüzdeki adı Işıklar) yaşadıklarını yıllar sonra düşle gerçeği bir arada kurgulayarak bu romanında anlatmıştır. Bir kış mevsimi boyunca -kitaptaki ifadeyle - Hakkari ilinin Pir. Köyünün yerlisi olan insanların yaşamları, ekonomik