"... en acıyı unutur insan, en ızdıraplı olanı, en hüzünlüyü, en zoru, en dayanılmazı ve ve en unutulmaz denileni unutur insan. En tatlıyı, en hafifi, en lezizi, en coşkuluyu, en neşeliyi, en güzeli de unutur insan. Kırık dökük izler kalır zihninde... Unutmak bazen canımızı acıtsa da çok defa huzur verir. Unutmak sırtımızda taşıyamayacağımız yüklerin sırtımızdan boşluğa düşüşü gibidir.
Unutmak nimettir... "