Harry Potter and the Deathly Hallows Sözleri ve Alıntıları
Harry Potter and the Deathly Hallows sözleri ve alıntılarını, Harry Potter and the Deathly Hallows kitap alıntılarını, Harry Potter and the Deathly Hallows en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Oğlun daha yeni doğmuştu. Remus, üzgünüm
"Ben de üzgünüm dedi Lupin "Onu asla tanımayacağım. Ama o benim ne için öldüğümü bilecek ve umuyorum ki beni anlayacak.Onun daha mutlu bir hayat yaşayacağı bir dünya yaratmaya çalıyordum"
Sayfa 637Kitabı okudu
"Ama yaşamıyorlar ki, diye düşündü Harry: gitmişlerdi. Boş sözler, annesiyle babasının çürüyen kalıntılarının kayıtsız, habersiz halde karın ve taşın altında yattığı gerçeğini değiştiremezdi. Ve Harry engel olamadan gözünden yaşlar boşalmaya başladı, kaynar sıcakken aniden yüzünde dondular, zaten onları silmenin, yokmuşlar gibi yapmanın ne anlamı vardı? Bıraktı gözyaşları aksın; dudakları sımsıkı bastırılmış, Lily ile James'ten geriye kalanların yattığı yeri gözlerinden saklayan kalın kar tabakasına, yere baktı. Artık kemiktiler şüphesiz, ya da toz. Yaşayan oğullarının bu kadar yakında durduğunu, kalbinin hâlâ çarptığını, onların fedakârlığı sayesinde hayatta kalmış olduğunu ve şu anda, onlarla birlikte karın altında uyuyor olmayı dilemenin eşiğinde olduğunu bilmiyor ya da aldırmıyorlardı."
Sayfa 304 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bıraktı gözyaşları aksın; dudakları sımsıkı bastırılmış, Lily ile James'ten geriye kalanların yattığı yeri gözlerinden saklayan kalın kar tabakasına, yere baktı. Artık kemiktiler hiç şüphesiz, ya da toz. Yaşayan oğullarının bu kadar yakında durduğunu, kalbinin hâlâ çarptığını, onların fedakarlığı sayesinde hayatta kalmış olduğunu ve şu anda, onlarla birlikte karın altında uyuyor olmayı dilemenin eşiğinde olduğunu bilmiyor ya da aldırmıyorlardı.
Sayfa 304
"Evet - evet - bir oğlan," dedi Lupin gene, kendi mutluluğuyla başı dönmüş görünüyordu. Masanın etrafında uzun adımlarla yürüdü ve Harry'i kucakladı; Grimmauld Meydanı'nın bodrumundaki sahne hiç yaşanmamıştı sanki.
"Vaftiz babası olur musun?" dedi, Harry'i bırakırken.
"Be-ben mi?" diye kekeledi Harry.
"Sen, evet, tabii - Dora da aynı fikirde, daha iyisini bulamayız -"
"Ben - evet - vay canına -"
Sayfa 471
Her okuyuşumda ağlıyorum..
"Ama yaşamıyorlar ki, diye düşündü Harry: gitmişlerdi. Boş sözler, annesiyle babasının çürüyen kalıntılarının kayıtsız, habersiz halde karın ve taşın altında yattığı gerçeğini değiştiremezdi. Ve Harry engel olamadan gözünden yaşlar boşalmaya başladı, kaynar sıcakken aniden yüzünde dondular, zaten onları silmenin, yokmuşlar gibi yapmanın ne anlamı vardı? Bıraktı gözyaşları aksın; dudakları sımsıkı bastırılmış, Lily ve James'ten geriye kalanların yattığı yeri gözlerinden saklayan kalın kar tabakasına, yere baktı. Artık kemiktiler şüphesiz, ya da toz. Yaşayan oğullarının bu kadar yakında durduğunu, kalbinin hâlâ çarptığını, onların fedakârlığı sayesinde hayatta kalmış olduğunu ve şu anda, onlarla birlikte karın altında uyuyor olmayı dilemenin eşiğinde olduğunu bilmiyor ya da aldırmıyorlardı."
Sayfa 304
Sınır tanımayan bir zeka, en büyük hediyedir insana!
Sayfa 373Kitabı okudu