Emma Goldman'ı sadece "Dans edemediğim devrim, benim devrimim değildir" sözlerinden tanıyordum. Bu anarşist, özgür ruhlu kadının hayatı müthiş bir 20. yüzyıl hikayesi. Litvanya'da doğuyor, ailesi St Petersburg'a göçüyor, sonra aile ABD'ye göç ediyor... ABD'de eyalet eyalet dolaşıp anarşizmi anlatmak için konferanslar veriyor,engelleniyor, hapse giriyor. Arkasından ABD'den sınırdışı ediliyor ve Ekim devriminden iki yıl sonra, SSCB'ye gidiyor. İki yıllık tanıklık büyük bir hayal kırıklığı. Sonrasında, kaçış ve Avrupa'da vize verecek ülke arayışı geliyor. İngiltere sığınma hakkı veriyor, İspanya devrimine destek veriyor, anarşist milislerin savaştığı cephelere gidiyor...Sadece brir hayat değil, bir tarih. Bütün bu savaşlar,göçler, sürgünlerle geçen "büyük" hayat hikayesi içinde zaman zaman -herhangi bir kadın gibi- kırılgan, aşk acıları yaşayan bir kadın olsa da nihai olarak ilkelerinden ödün vermeyen bir güçlü karakter. Özellikle gençlik döneminde birlikte olduğu, aşık olduğu siyaset yoldaşlarının hayatında konferanslara, mücadeleye daha az yer vermesi ve hemen evlenmek istemeleri dikkat çekici. Ancak Emma Goldman devlete, kiliseye, toplumun normlarına teslim olmuyor.
