Yaşamayı, ölmek isteyen bir çocuktan öğrenen bir kızın hikâyesi…
Ölümü büyüleyici bulan Theodore Finch sık sık kendini öldürebileceği yöntemler düşünür ancak her seferinde, küçücük bir güzellik bile ona engel olur.
Violet Markey ise yaşadığı kasabadan ve ablasının ölümünün yarattığı dayanılmaz acıdan kaçmak için mezuniyetine kalan günleri sayarak geleceği dört gözle beklemektedir.
Finch ve Violet okullarındaki çan kulesinin tepesinde karşılaştıklarında kimin kimi kurtardığı belirsizdir. Bu tuhaf ikili, bir proje ödevinde eşleştiklerinde yol onları nereye götürürse; tıpkı hayat gibi büyük, küçük, tuhaf, güzel, çirkin, şaşırtıcı yerlere giderler. Kısa süre sonra, Finch yalnızca Violet'layken kendi olabildiğini; tuhaf, eğlenceli, hayatı doyasıya yaşayabilen ve ucubelikten uzak bir gence dönüştüğünü keşfeder. Violet da yalnızca Finch'leyken günlerin hesabını tutmadan yaşayabilmektedir. Ancak Violet'ın dünyası büyürken Finch'inki küçülmektedir…
Kitabı beğendim ancak son günlerde soğuk algınlığı nedeniyle rahatsızlandım biraz ve okuma fırsatım olmadı pek. Beni etkileyen yönü şu oldu; Kitapta ki cümleler o kadar naif ki hepsini not almak ve ara sıra eski bir anıyı anarcasına çıkarıp tekrar okumak istiyorum.
Anlatılanların yazarın başına gelenlerden esinlenilmiş olması da oldukça dokunaklıydı.
Yazarın kitabın sonundaki notu da bu yüzden çok anlamlı: “Eğer hayatınızda bir şeylerin ters gittiğini düşünüyorsanız, sessiz kalmayın.
Yalnız değilsiniz.
Bu sizin suçunuz değil.
Destek alın.”
.
.
.
Keyifli okumalar
