Hayvan Müzesi
Carlos FonsecaSözler ve Alıntılar
"Gergin dönüyordum, kendimi eski pozlarda tanıyamamaktan, iflah olmaz derecede yabancı görünmekten, insanların arasında kaybolmaktan korkuyordum. İniş pisti nihayet göründüğünde , bütün başlangıçlar arasında en zorunun kuşkusuz dönüşün mecbur kıldığı başlangıç olduğunu düşündüm. Dönencelerin tartışmasız yeşilini görüp tanıdığımda, bütün arzu nesneleri arasında en baştan çıkarıcı ve korkunç olanın, hiç kuşkusuz kendi kökenimizi yansıtan şey olduğunu düşündüm."
Boşluk arıyordum
On altı yaşındaydım ve kendimden kaçmak için müthiş bir arzu duyuyordum. Sesimden, bedenimden, peşimi hiçbir yerde bırakmayan aynaların sabitliğinden kaçmak için (...)
(...) O sıralar saçımı siyaha boyamaya karar verdim. Ama sadece saçımı değil. İçten içe siyah renge dönüşmeyi istiyordum: bütün aynalardan kaçabilecek bir boşluğa. Hep siyahlar giyiniyor, tımaklarımı ve dudaklarımı siyaha boyuyor, renk yokluğunda bir boşluk arıyordum.
Sayfa 95Kitabı okudu
Ruh olumsuzlukla yüzleşerek ona katlanabilen güçtür...
Hayat kopya edilebilecek bir şey değildi.
Gergin dönüyordum, kendimi eski pozlarda tanıyamamaktan, iflah olmaz derecede yabancı görünmekten, insanların arasında kaybolmaktan
korkuyordum. İniş pisti nihayet göründüğünde, bütün başlangıçlar arasında en zorunun kuşkusuz dönüșün mecbur kıldığı başlangıç olduğunu düşündüm.
Saplantılı biri için en etkili sakinleştirici paylaşılan bir saplantıdır.
Hepimiz bir aile deliliğiyle büyüyoruz, diye düşünüyor, anne babalarımızın şahsi delilikleriyle.