Aşırı tüketim, oburluk, lüks ve gösteriş, sahabe toplumunun tanımadığı bir yaşantı sekliydi. Onlar dâimâ; "Yarın bu nefsin konağı mezar olacaktır." idrâkı içindeydiler. Bu sebeple dünya nimetlerini kendi nefislerine tahsis etmekten ve haddinden fazla kullanmaktan dâimâ kaçındılar.