Oradan varlığın yüreğine sızıyor, sızdıkça göğsündeki sızı derinleşiyordu. Boşlukta hem kimsesizlik hem hiçlik. Hiçlikte kimse olmadığından kimsesizlik
"İnsanlara karıştıkça yalnızlığım artıyor"
Zor bir o kadar güzel bir kitap. Bir cümleyi kaçırdığınızda bütün hikayeyi kaçırıyorsunuz. Zaman zaman başa dönüp tekrar tekrar okudum kitabı... Derin cümleler içeriyor. Öyle okunup geçilecek bir kitap değil. Her cümle insanı düşünmeye, sorgulamaya teşvik ediyor. Uzun uzun cümlelerden oluşmuş bazen. Yazar okuru, kahramanların iç dünyasında, bilinç altında yolculuğa çıkarıyor... Onlarla birlikte hayatı, var olmayı, hiç olmayı, yalnızlığı, sevgiyi, özlemi sorguluyorsunuz.
Bir daha okumalıyım bu kitabı...
Her yüz ötekinin hem aynıdır hem gayrı. Aynıdır çünkü ona
bakınca kendisini görür. Gayrıdır çünkü kendisine bakınca onu görür. Yapışık
ikizler gibidir, ayrılınca çoğaltır birleşince azaltırlar birbirlerini.
Sen gelince açılıyor sabahı ömrümün. Açılıyor geniş zaman sözleri. Sen
gelince patlıyor tomurcuk. Gülümsüyor çocuk çehresiyle yalnızlığın soluk
fotoğrafı. Sen gelince konuşuyor içimdeki lal sancı. Sen gelince oluyor bütün bunlar.