Oysa dindar insanların acayip bir ALINGANLIK meselesi var. Olayı bir fikir ayrılığı olarak görmek istemiyorlar. Anasına nenesine dil uzatılmış moduna geçiyorlar anında. Bu da bana haksızlık gibi geliyor.
“İnançlara saygıyı” ben savunmadım. Savunmam da.
‘İnsana saygıyı' savunurum. Bunun doğal ve mantiki uzantısı olarak, özgürlüğü savunurum. İstediğine inanma ve istediğin gibi olma özgürlüğünü savunurum. Hata yapma özgürlüğünü savunurum. Saçmalama özgürlüğünü savunurum. Bunu kusmaya çalışan kim olursa olsun karşı çıkarım. Eğer devletse, meşruiyetini kaybetmiş bir şer örgütü olduğuna
düşünürüm.
Ama batıl inanca, yanlış düşünceye
neden saygı duyayım ki?
İnsan kalabalıkla beraber özgür olabilir mi? Seni seven insanlar bir süre sonra sakın senin
zindancın olmasınlar? Sevgi bağlarıyla
seni esir almasınlar?