Küçük Roxalena..."
"Ben senin... Küçük Roxalena'n değilim.
Ben seni... Hiç sevmedim. Yaşamımın... Her günü... Senden nefret ettim... Dişlerimi hınçla ağrıtıncaya kadar..."
Süleyman, yaslanabilmek için yatağın tepeliğini altın kolonlarına yapıştı.
"Sen hastasın. Bunları ciddiye almıyorum!" dedi yüksek sesle.
"Ben senin tutsağıydım... Kendimi sana teslim etmekten başka... Yapacak bir şey kalmamıştı bana. Ama, ah... Senden nasıl da nefret ettim!"
Süleyman, gerçek bir umutsuzlukla kulaklarını tıkadı.
"Bunları daha fazla dinlemeyeceğim!"
"Beyazıt'ın niçin böyle... Kusursuz bir savaşçı olduğunu hiç düşünmedin mi? Bu... Onun İbrahim'den olmasından... Kaynaklanıyor!
"Hayır! Bu olanaksız!"
"Ona öyle güvendim ki... Budala...
Mısır'dan geri döndüğünde.... Onun ne yaptığını... Hiç anlamadım."
"Hayır!
