Gönlü insanlık sevgisiyle dolu idi. En çok, şefkate muhtaç olan yoksullara, öksüzlere ve çocuklara merhamet ederdi. Bir gün bir çocuğu severken, onu gören bir bedevi, «Siz küçükleri çok seviyorsunuz. Benim on torunum var, bir tanesini dahi kucağıma alıp sevmem,» deyince, Hz. Muhammed ona, «Senin kalbinde merhamet yoksa ben ne yapayım! Merhamet etmeyen, merhamet yüzü görmez,» demişti.