Bizler Efendimizi hiç görmedik. Onun mübarek nefesinin sıcaklığını aynı iklimde içimize çekemedik. Onun şereflendirdiği mekânlarda birlikte olamadık. Gülüşlerini, ağlamalarını, sevinçlerini hüzünlerini paylaşıp arttıramadık ve eksiltemedik.
Onunla bir hurma dalından birlikte koparıp yeme zevkini ve tadını almayı ne çok isterdik. Onunla aynı sofrada aynı çorbaya kaşık sallamayı, o sofrada Onun gül cemalini seyrederek gönül açlığını gidermeyi ne çok isterdik. Onunla aynı yolda yolun bütün zahmetlerini çekerek ve Efendimizin ayağına dokunacak çakıl taşlarını bir ibadet neşvesi ile temizlemeyi ne çok isterdik. Buna da şükür.
Bin dört yüz küsur sene sonra dünyaya gelip Onu tanımayı, Ona inanmayı ve sevmeyi kalbimize sevdiren Allah milyonlarca kez milyarlarca kez şükürler olsun. Onun yolunu sevmeyi, o yolda olmayı, o yolda kalmayı ve o yol için canı vermeyi minnet addeden iradeyi veren Allaha şükürler olsun. Efendimiz sahabelerine Sizler benim arkadaşlarım onlar ise (yani kendisini görmeden iman eden bizler için ise) kardeşlerimdir. demiştir. Allahım bu ne büyük mutluluk, bu ne büyük şeref, bu ne büyük bir lütufdur.
Selam olsun Ona sav inanan gönüllere!
Selam olsun Onu sav seven kalplere!
Selam olsun Ona sav kardeş olma şerefinin kıymetini bilip idrak edenlere!
Selam olsun Efendimize, ashabına ve temiz ehli beytine!
Selam olsun Onun kutlu yolunda yolculuk etme iradesi gösterenlere!
