Sevgili dost; çok beğendiğim bir eserin yorumu ile yoğrulmak istiyorum.
Bazı kitaplar ilaç gibidir. Yasin Pişgin hocamız Rasûlu Zişan Efendimizin (sav) üsve-i hasene olmasını, Onun en güzel örnek olması yanında bir ilaç, bir deva olması olarakta açıklıyor. Bu kitapta adeta yanık yerime merhem oldu, bir deva oldu bana. Rasûlullah'ı hakkıyla tanıyıp hakkıyla sevebilme umuduyla okunacak harika bir eser. Yasin Pişgin hocamız diyor ki; "Sevgi imanın nabzıdır, nefret imanın kabzıdır. Sevgi imanın gizidir, manevi canlılığın izidir. Ondan sebep sevmek nebevi bir tarz, belki sünnet, belki farz."
Sözü Rasûlullah'ın ahlakı ile taçlandırmak istiyorum.
Bir gün Hz. Abbas Efendimiz'e hitaben diyor ki: "Ya Rasûlallah, bizim içimize giriyorsun, ayağına basıyorlar, seni üzüyorlar. Sana Şöyle yüksek bir mahfil yaptırsak, oradan bize dini tebliğ etsen, oradan bize anlatsan, oradan bize talimat versen, hiç aramıza girmesen keşke! Üzüyoruz seni, itiyoruz, kalkıyoruz, ayağına basıyoruz çünkü." Hz Abbas böyle söyleyince Peygamberimizin yüzünün rengi değişmiş, kızmış Efendimiz (sav), "Olmaz" demiş, "Olmaz, içlerinde olacağım, ayağıma basacaklar, entarimden çekecekler, beni itecekler ama içlerinde olacağım"
