Ve kezâ, insanın hayatı hayvaniyeden aldığı lezzet, bir serçe kuşunun lezzeti kadar değildir. Çünkü, insanda hüzün, keder, korku var; onda yoktur. Fakat, cihazât, hissiyât, duygular, istidatlar itibâriyle, hayvanların en âlâsından fazla lezzet alır. İnsanın şu vaziyetine dikkat edilirse anlaşılır ki, bu kadar cihazât, bu hayat için olmayıp, ancak bir hayat-ı bâkiye için kendisine verilmiştir.