Öne Çıkan İhyau Ulumid'd-Din Tercümesi (8 Cilt Takım) Gönderileri
Öne Çıkan İhyau Ulumid'd-Din Tercümesi (8 Cilt Takım) kitaplarını, öne çıkan İhyau Ulumid'd-Din Tercümesi (8 Cilt Takım) sözleri ve alıntılarını, öne çıkan İhyau Ulumid'd-Din Tercümesi (8 Cilt Takım) yazarlarını, öne çıkan İhyau Ulumid'd-Din Tercümesi (8 Cilt Takım) yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.«Cum'a günü olunca melekler ellerinde gümüş sahifeler ve altın kalemler olduğu halde mescitlerin kapısında oturur ve sıra ile ilk gelenleri kaydederler.»
Sayfa 495 - İbni Mardûye <Tefirden>
İmam Gazali, orucu üç dereceye ayırmıştır:
a-Avamın/halk tabakasının orucu. Bunlar sabahtan akşama kadar sadece yemek, içmek ve cinsî ilişkiden uzak dururlar. Ama bir takım günahları işlemekten geri durmazlar. Oruçları sahihtir. Üzerlerindeki farzı eda etmiş olurlar. Fakat bu, orucun en aşağı derecesidir.
b- Salihlerin orucu. Bu, yukarıdaki şartı yerine getirmekle beraber gözü, kulağı, dili, eli, ayağı ve diğer organları günah işlemekten koruyarak tutulan oruçtur. Allah’ın salih kulları sadece midelerine oruç tutturmakla yetinmezler. Onlar ellerine, dillerine, gözlerine, kulaklarına ve diğer organlarına sahip olurlar, günahlardan kaçınırlar.
c- Peygamberler ve Allah’ın seçkin kullarının orucu: Bunlar yukarıdaki şartlara riayet etmekle beraber kalplerinden de Allah sevgisinin dışında her şeyi atarlar Allah’tan bir an bile gafil kalmazlar. Dünyaya ve dünya sevgisine kalplerinde yer vermezler.
İmam Gazali 
İhyâ-u Ulumi'd-Din (4 Cilt Takım)
Resûl-i Ekrem şöyle buyurmuştur : "Üç şey kimde bulunursa îmânı kemâle ermiş olur: Allah rızası uğrunda, yerenlerin yermesine aldırış etmeyen, ameli ile riyakârlık etmeyen ve biri dünya, diğeri de âhiret ile ilgili iki şey kendisine arzolunduğu vakit, âhiret ile ilgili olanı tercih edendir. "
Mü'minlerin ruhlarından ikisi, aralarında bir günlük mesafe olduğu halde birleşirler. Oysa biri diğerini hiç görmüş değildir.
Sayfa 54 - epub
Gördüğünü al, işittiğini bırak. Güneşin yüzünde, sen Zühal yıldızına muhtaç bırakmayan bir berraklık vardır.
Demek ki Allah'tan başkasının sevilmesi kusur ve cahilliktir. Daha doğrusu marifette, Allah'ı tanımada hakikat mertebesine ulaşmış kişi Allah Teâlâ'dan başkasını tanımaz. Çünkü evrende gerçek varlık Allah ve O'nun fiilleridir. Yapılan işlerin birer iş olduğunu bilen kişi o işleri yapanı bilir, ondan başkasına aldırış etmez. Sözgelimi İmam Şâfiî'yi, ilmini, eserlerini, eserlerinin kağıdı, mürekkebi, derisi, manzum ve Arapça olması açılarından değil de içerikleri bakımından tanıyan kişi artık başkasına iltifat etmez ve başkasına muhabbet duymaz. Bunun gibi evrendeki bütün varlıklar Allah'ın tasnifidir, fiilidir, fiillerinin bedii birer göstergesidir. Bunu bilen bir kişi bunu Allah'ın bir sanatı olarak değerlendirir, sanatta bir güzel eser sahibinin faziletini ve yeteneklerini gördüğü gibi sanatkârın niteliklerini gözlemleyen sadece Allah'ını tanır ve sadece O'na sevgi duyar, O'ndan başkasını sevmez. Bu aşk ortaklık kabul etmez. Ama bu aşkın dışındaki tüm aşklar ortaklığa elverişlidir. Çünkü Allah dışındaki her sevgilinin ya evrende benzeri vardır veya benzeri olması imkân dahilindedir. Ama ilahi güzelliğin ne vücud âleminde ne de imkan âleminde ikinci bir eşi vardır. Bu nedenle aşk isminin Allah'tan başka sevgilere verilmesi hakiki değil mecazî anlamdadır.
Sayfa 642Kitabı okuyor
