Nasıl buz kestiğimi, güçten kesildiğimi sorma bana ey okur, bunu yazamam, çünkü yeterli sözcükleri bulamam.
Olmemiştim, ama diri de değildim; bir nebze aklın varsa kendin tasarla ne hale geldiğimi,
yaşamla ölümden yoksun kalınca.
Gözyaşları ağlamalarına engel oluyordu, gözlerden boşalmayan acı içe dönüyor, yüreklerin sıkıntısını daha da artırıyordu;
çünkü ilk yaşlar katılaşıyordu, kirpiklerin altındaki çukuru dolduruyor, sanki billur bir siper oluşuyordu.