Ben de tekbiri öyle alıp annemden farkımı, niçin erkek olduğumu, erkekliğin ne olduğunu, erkek olmanın yalnız küçük kızları dövmek ve onlara söz geçirmekten başka farkının da olacağını düşünerek namazı bitirdim.
Ah, o on beş yıl önceki çocukluk... Ve şimdiki ben... Tatsız, neşesiz, sevgisiz, aşksız ve heyecansız...
Bomboş, bir hiçten daha boş geçen hayat... Şimdi hırslarla, basit isteklerle yaralı ruhum ve kalbim..