İnsancıklar
Fyodor DostoyevskiEn Eski İnsancıklar Sözleri ve Alıntıları
En Eski İnsancıklar sözleri ve alıntılarını, en eski İnsancıklar kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bazen öyle dakikalar oluyor ki tek başıma kalmaktan, tek başıma hüzünlenip tek başıma kesintisiz kederlenmekten mutlu oluyorum ve böyle hallerim gitgide sıklaşıyor artık.
Neden her şey böyle oluyor, iyi bir insan karanlıkta kalıyor, bir başkasınaysa mutluluk kendiliğinden geliyor? Biliyorum, biliyorum, canım, böyle düşünmek iyi değil, serbest fikircilik bu; ama içtenlikle, hakikat adına, neden bazıları için kader, yavrusu daha annesinin karnındayken mutluluk müjdesi verir; ama bir başkası yetimhaneden çıkıp doğruca sokaklara düşer?
Günah, canım, günah böyle düşünmek, ama ister istemez gelip giriyor ruha günah.
Dilenci, bir dilenci o, açıkçası, bildiğimiz dilenci; ama yine de soylu bir dilenci; yorgun, üşümüş, ama yine de çalışıyor, kendince de olsa her şeye rağmen çalışıyor. Bir sürü şerefli insan var, canım, emeklerinin karşılığını alamasalar da, kimseye boyun eğmeyen, kimseden ekmek istemeyen insanlar var.
Zaten zengin insanlar yoksulların kötü kaderlerinden seslice yakınmasını sevmez.
Ama şimdi üzerime öyle bir sıkıntı çöktü ki, düşüncelerimi canı gönülden hissetmeye başladım ve canım, bununla bir yere varamaz insan, ama yine de bir parça kendi kendine değer vermeli. Gerçekten, bir tanem, sık sık kendi kendimi hiç neden yokken perişan ediyorum, kendime hiç değer vermiyorum ve bir taş parçasından değersiz sayıyorum. Bunu bir benzetmeyle dile getirirsek, belki de bunun nedeni, benim benden sadaka isteyen şu yoksul çocuk gibi itilip kakılmış olmamdır.