İnsancıklar
Fyodor DostoyevskiEn Eski İnsancıklar Gönderileri
En Eski İnsancıklar kitaplarını, en eski İnsancıklar sözleri ve alıntılarını, en eski İnsancıklar yazarlarını, en eski İnsancıklar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Bütün ömrünüz böyle yapayalnız, yoksunluklar içinde, yüreğinizi ferahlatacak bir dost sözü duymadan, yabancılar arasında bir köşeye ilişmekle mi geçti? Size çok acıyorum değerli dostum."
"Ah, ne olacağım ben? Sonum ne olacak? Böyle kararsız, geleceği bilmeden, gelecek için tahmin bile yürütemeden yaşamak ne kötü şey... Geçmişe baktığımda korkuyla ürperiyorum. Öyle acılar yaşadım ki, anımsamak bile paramparça ediyor yüreğimi..."
"İnsanlardan ne kadar uzaksınız! Benim gibi..."
"Ne var ki üzüntüm, acım sonsuz... Yalnızca sevmeye gücüm yetiyor, sevebiliyorum; hepsi bu..."
"İnsan kimi zaman başucundaki kitapta, kendi yaşamının dile getirildiğini göremiyor. Önceden hiç fark etmediği şeyleri, o kitabı okudukça yavaş yavaş anımsıyor, yeniden bulup ortaya çıkarıyor."
"İnsan; bazen bütün gözlerden uzak kalmak ister, bir suç işlemiş gibi köşesine çekilir, herhangi bir şeye burnunu sokmaktan ödü kopar... Çünkü dedikodu olsun istemez. Çünkü onu alaya alma fırsatını hemen değerlendirmek isterler..."