İyi ve kötü diye ayırt ettiğimiz insanlar vardır. İyiyi ve kötüyü o kadar güzel ifade etmiş ki Namık Kemal.
Aşk, kıskançlık, haset, nefret, fedakarlık, çaresizlik, merhamet, dostluk, düşmanlık, yalan… Hayatımızın içinde hep var olan bu soyut kavramlar kitapta çok belirgin bir biçimde anlatılmıştır.
Dili ağır bi kitap olmasına rağmen okumaktan sıkılmadığım bir kitap. Dönemin yaşam tarzını öğrenmek için de yararlı olduğunu düşünüyorum.
Mehpeyker zeki bir kadın. Fakat kötü. Durduk yere insan kötü olmaz tabi. Onu da anlıyorum. Aşkın nefrete bu kadar yakın olduğunu bir kes daha gösterdi bana.
Evet kıskançlık. Sen öyle bir duygusun ki can aldırır, can verirdirsin.
Ali, sen tam bi aptalsın. Sana çok kızgınım. Mehpeyker hakında duyduklarına inanmayıp, Dilaşub söz konusu olunca şirazeni kaybetmen.
Fatma hanım karakterinde Namık Kemal o kadar güzel anlatmış ki anneliği.
Dilaşub, güzeliğin , efendiliğin, akıllılığın, aşkın ve şansızlığın sana bela oldu.
