İntihar Üzerine
Karl Marxİntihar Üzerine Gönderileri
İntihar Üzerine kitaplarını, İntihar Üzerine sözleri ve alıntılarını, İntihar Üzerine yazarlarını, İntihar Üzerine yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dostluğun suistimali, ihanete uğramış aşklar, hüsranla sonuçlanan ihtiraslar, ailevi acılar, kaybedilmiş rekabet, tekdüze yaşamın tatminsizliği, bastırılmış coşkular şüphesiz intihar nedenlerindendir, hele de bunlardan cömertçe nasibini almış kişiler için. Ve yaşam sevgisi, kişiliğin bu enerjik itici gücü de, insanı sıklıkla tiksindirici varoluşunu bir son vermeye sürükler.
Bu toplum, toplum değildir. Rousseau’nun dediği gibi vahşi hayvanların yaşadığı bir çöldür.
Liebknecht, "Marx'ın kötü fotoğrafı yoktur", çünkü hiç bir zaman kameraya poz vermemiştir diye yazar. Liebknecht, Marx' ı, kadınların kocaları tarafından fiziksel olarak hırpalanmasını tahammül edilemez bulan, müthiş düşünceli ve kendini işine adamış bir insan olarak tanımlar. Kısacası, Marx sadece ve tamamıyla kendisidir, yaşayan ve özgür olan her şeyi seven, yaşam ve özgürlüğü engelleyen her şeyden nefret eden, duyarlı, tutkulu bir insandır.
Keşke tüm kalbimle çekip gitmek isteğim anın ertesi sabahı olsa.
Başka ne bekleyebilir ki insan bu paragözlerden, gün be gün, saat saat, parça parça kendilerini, kendi insani doğalarını katledenlerden!
En karanlık umutsuzlukta bile kadınlara has yaygın iffet içgüdüsüyle, boğulan kadın eteğinin ucunu açılmasın diye dikkatli bir şekilde ayaklarına sarmıştı. Bu iffetli önlem, kadının intihar ettiğini şüpheye yer bırakmadan kanıtlamaktaydı.
En korkak ve en tepkisiz insanlar, mutlak ailesel otoritelerini kullanabileceklerini fark ettiklerinde yatıştırılamaz bir öfkeye kapılırlar. Bu otoritenin kötüye kullanımı, eskiden olduğu gibi, burjuva toplumunda da insanların ister istemez kendilerini alçaltmalarına neden olan bütün uysallık ve bağımlılıklarının bedelidir.
Bu nasıl bir toplum, insan milyonların ortasında en derin yalnızlığı yaşıyor; hiç kimse farkına varmadan dayanılmaz kendini öldürme arzusuyla kahrolabiliyor? Bu toplum toplum değildir, Rousseau'nun dediği gibi, vahşi hayvanların yaşadığı bir çöldür.
Cezaları azaltarak ve intihar edenleri lanetleyerek intiharı önlemenin mümkün olduğu düşünüldü. Durumunu savunmak için artık hayatta olmayan insanları bu şekilde karalamanın ahlaksızlığı hakkında ne söylenebilir ki? Bu arada, bu talihsiz kişiler bunları pek de umursamazlar; ve eğer intihardan birisi suçlanacaksa, suçlanması gereken geride kalan insanlardır, çünkü bu güruh arasında intihar eden insan için uğruna hayatta kalmayı hak edecek bir kişi bile yoktur.
Tüm bu lanetlemelere karşın insanlar kendilerini niçin öldürüyorlar? Çünkü çöküntü içinde ki insanın damarlarındaki kan beyhude laflar üretmek için zamanları olan soğukkanlı canlılarda olduğu gibi akmaz. İnsan insana bir sır gibi görünür; insan yalnızca suçlanabilir, bilinemez.