Kuzey Avrupa ülkeleri ya da diğer adıyla İskandinav'lar sosyal refah toplumu ile her zaman övülmüş ve çoğu ülke onların sistemlerini sosyalist ya da ütopik bulmuştur. Bu kitapta onların ne sosyalist ne de ütopik olduğu anlatılıyor...
☆☆☆
Yüksek vergi oranlarının, yüksek sosyal harcamaların düşünüldüğünün aksine bu ülkelerin ekonomilerine ve toplum kültürüne zarar verdiğini verilerle açıklıyor. İskandinavları örnek alan çoğu ülke şu hatayı yapmıştır. Vergileri yükseltip, sosyal transferleri arttırarak ve siyasette sol politikaları benimseyerek onların seviyesine ulaşılabileceğini düşünmüştür.
☆☆☆
Fakat Danimarka, İsveç, Norveç, Izlanda ve Finlandiya geçtiğimiz yüzyılda liberal düşünce, serbest piyasa, güçlü iş ahlakı, toplumsal katılım, toplumsal uyum, bireysel sorumluluk ve aile değerleri ile çok hızlı bir ekonomik büyüme yaşamış ve servet biriktirmişlerdir. Yani ortada paylaşacakları bir servet, etnik olarak homojen ve geneli aynı dinin aynı mezhebini paylaşan bir toplum vardır. Zorlu iklim şartları ve toprak ağalı gibi feodal sistemin hiçbir zaman olmadığı bir toplumda serbest girişim ve bireysel sorumluluk sayesinde ve iki dünya savaşından uzak kalan ekonomileri sayesinde bugünkü refah toplumlarını kurmuşlardır. O yüzden onları örnek alırken siyasi düzenleri, vergi politikaları ve sosyal harcama yöntemleri ile değerlendirmemek gerektiğini bu kitapla daha da iyi öğrenmiş oluyorsunuz.
