İstanbul Gezi Rehberi
Murat Belgeİstanbul Gezi Rehberi Gönderileri
İstanbul Gezi Rehberi kitaplarını, İstanbul Gezi Rehberi sözleri ve alıntılarını, İstanbul Gezi Rehberi yazarlarını, İstanbul Gezi Rehberi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.İstanbul
Yangın, yüzyıllar boyunca İstanbul'un başından eksik olmayan bir felaket olmuştur.
Sayfa 18 - İletişim
Çelik Gülersoy'un sık sık söylediği gibi, İstanbul "yaşanmış ama yazılmamış bir şehir"
Kaybolan çok şey olduğunu biliyorum, ama her yerde çok şey kaybolur. Öte yandan, belki Lavoisier burada geçerli sayılabilir. Bir biçimde kaybolan, belki başka bir biçimde yaşamaya devam ediyordur.
18. yüzyıl hattatlarından Siyahi Ahmed Efendi bir deniz yolculuğunda fırtınaya tutulunca gemisi Ağva deresine sığınmış. Karaya çıkıp gezerlerken, bir mezarlığa gelmişler. Ahmed Efendi, "İu biçareler Şile'ye varıp daha keyifli bir yere gömülememişler," diye eğlenmiş. O gece aniden ölüp o mezarlığa gömülmüş. Bunu da herhalde Şile'ye gıcığı olan Ağvalılar uydurdu. Ama böylece unutmamanız gereken şeyler ikiye çıktı: bir, Ağva'ya Yeşilçay diyeceksiniz; iki, Yeşilçay'ı küçümsemeyeceksiniz.
1940'lar ve 50'lerde Polonezköy sınırlı sayıda varlıklı İstanbullu'nun zaman zaman gittiği ve kaldığı bir tatil yeriydi. "Yastık gibi bonfile" bulunduğu söylenirdi. Ayrıca domuz eti ünlüydü. O yıllarda her yerde domuz yetişmediği için bu et ender ve pahalıydı. Bazı itikadı zayıf İstanbullular Polonezköy'e gittiklerinde bu fırsatı kaçırmaz ve domuz yemeği ısmarlarlardı. İtikadı başka bakımdan zayıf bazı İstanbullular için de Polonezköy bir çapkınlık kaçamağı için birebirdi. 1970'lerden sonra Polonyalılar yavaş yavaş köyü ve Türkiye'yi terkederken Türkler de oraya yerleşmeye başladı. Otellerin yanı sıra birçok ev ve villa, buralarda oturanların yararlanacağı yüzme havuzu, tenis kortu gibi spor tesisleri yapıldı. Polonezköy'ün çehresi bir hayli değişti. Bütün bu ticarileşme içinde kalan bazı Polonya asıllı pansiyoncuların gelenlere davranışı da Lehistan için beslenen iyi duyguları, Can Yücel'in deyimiyle, "Aleyhistan"a döndürecek nitelikte.
Adalar artık sürgün yeri değil, ama nüfus yapısının
ilginç bir özelliği var hâlâ. İstanbul'un gayrimüslim azınlıkları
Adalar'da yaşamayı ya da yazlarını orada geçirmeyi tercih ediyorlar.
Böylece, Kınalı'da Ermeniler, Burgaz'da Rumlar,
Büyükada'da da Yahudiler yoğunluk oluşturuyor.