İvan İlyiç'in Ölümü
Lev TolstoyEn Beğenilen İvan İlyiç'in Ölümü Sözleri ve Alıntıları
En Beğenilen İvan İlyiç'in Ölümü sözleri ve alıntılarını, en beğenilen İvan İlyiç'in Ölümü kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu ölüm herkeste, ölenin kendileri değil de başkası olmasından ötürü bir sevinç uyandırmıştı.
Yakın ahbapları, yani İvan İlyiç'in dostları denilen kimseler de, ellerinde olmadan can sıkıcı bir nezaket ödevi olan matem törenini ve ölenin karısına başsağlığı ziyaretine gitmek zorunluluğunu düşündüler.
Hayat, çoğalan bir yığın ısdırap, daima artan bir hızla sona, en korkunç ıstıraba doğru tepe taklak inmektedir. "Ben de iniyorum..."
Sayfa 82 - Milli Eğitim Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu
Çocukluğundan uzaklaşıp bugüne yaklaştıkça, sevinçleri daha değersiz, daha şüpheli oluyordu.
Sayfa 78 - Milli Eğitim Bakanlığı YayınlarıKitabı okudu
Sanki ölüm yalnız İvan İlyiç'e mahsustu; kendisiyle hiç ilgisi yoktu.
"Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?"
Sayfa 71
Bu sevgi zaman zaman küçük adacıklara yanaşmalara benziyordu, uğradıktan sonra ikisi de gene gizli düşmanlık denizine açılıyordu
Hani ölüm? Ne ölümü? Hiç korku yok! Çünkü ölüm de yoktu. Ölüm yerine ışık vardı
"Ben yok olacağım. O zaman ne olacak acaba?... Hiçbir şey olmayacak. Yok
olunca nerede olacağım? Yoksa ölüm... Hayır istemem!"
Sayfa 37