Elektrik, Facebook, Twitter, telefon gibi araçlar kesilince sudan çıkmış balığa dönen bizler, özgürlük nutukları atıyoruz.Aslında başından beri şunu söyleyecektim..
İnsan insanın kuyusuna atılmış taştır.Hayatın gürültüsünü bastırabilirsen duyacaksın.Belki kuyu da sensin, taş ta sen, yankısını arayan ses te sen...
Köksal Özyürek-
"Her şeyin farkındayım ama bu bi **** yaramıyor Hurşit abi. Beklemek için hiç müsait yer yok. Tıka basa bekleyemeyenlerle dolu bu canına yandığımın dünyası. İçime indikçe insan içine çıkamıyorum abi. Kendimi olduğum gibi kabullendiğim günden beri ben, ben değilim abi.
Yani demem o ki; bugün yine silkindim ve ayağa kalktım ve bilinçli bir şekilde kaldığım yerden düşmeye devam ettim."
Bizi insan yapan ne varsa kirlendi, tükendi;
Kalp, akıl,ruh, inanç, sabır, umut.
Üzerimizde bir parça var diye giyindik sanıyoruz!
İnsan: Vicdan ve adaletti; bencil ve vurdumduymaz.
İnsan: Kurban ve cellat.
İnsan: Delalet, vahşet, dehşet.
İnsan:toprak,kibri ateş!
İnsan: ölmek için doğdu, yaşamak için savaşıyor.
İnsan: Hiç ölmeyecek gibi yaşıyor.
çaresiziz!
her yer ve kalbim ne kadar da karanlık Rabbim!
peygamber ve annem beni sever ,köşeyi dönünce de karşıma çıkar,elimden tutup aydınlığa götürürler değil mi?