Sözler ve Alıntılar
Çocuk için İyi olanın zaten verili olduğunun düşünüldüğü durumda, şiddete açık bir ilişki vardır. Ancak çocuğun büyüyünce kendisi için neyin iyi olduğuna karar vereceğini düşünmek de bir çözüm değildir, çünkü bu iyi, çocuk için henüz ulaşılmazdır, çocuk onu bilemez ve tanıyamaz. Açıklansa da anlayamaz. İlişkideki eşitsizlikten ötürü söylem nesnel
Başkasının hiçbir yerden gelmeyen bakışı beni sarıp sarmalayarak, beni dünyadaki durumunda bir beden, bir et, bir ten haline getirir. Bana yalnızca görünümünü armağan etmekle kalmaz; beni varlığa sokan, onunla bütünselleştiren tecrübeyi verir. Bu bakışla karşılaşmadan önce de dünyaya musallat olan parazitten, bir hiçten ibaret olduğumun; varlığa bir durumdan bir bedenden girdiğimin farkındaydım, ancak kıyılarında dolaştığım varlığın organik bir parçası değildim. Özgürlüğün hakimiyetinin kaybolduğu bu maruz kalışı Sartre utanç deneyimiyle anlatır. [...] Utançta ben hem aynen başkasının beni gördüğü gibi olduğumdan teslim eder hem de başkasının beni gördüğü gibi olmadığımı gösterememenin çaresizliğine düşerim. Başkasının bakışının nesnesi olmak özgürlüğün kaybıdır.
Sayfa 22Kitabı okudu
Aktif ve özgür bir cemaatten söz edebilmek için ortak bir praksis, amaç ya da ortak bir ihtiyaçtan fazlası lazımdır. Böyle bir cemaatin mümkün olması için herkesin bireysel ihtiyacını ortak bir ihtiyaç gibi hissetmesi ve bu ortak ihtiyacın giderilmesi için atılımda bulunması gerekir. [...] Bu ortak hissin temelinde, ötekinin de benim gibi kendini aynı ihtiyaç içinde tanımladığına inanmam yatar. [...] Öteki, ancak birlikte eylediğimiz o biricik anda "Aynı" olur.
Sayfa 58Kitabı okudu
"İnsanlar kahramanları oynuyorlar; çünkü korkaklar. Azizleri oynuyorlar; çünkü kötü ruhlular. Suikastçiyı oynuyorlar; çünkü yanıbaşlarındaki komşularını öldürmek için yanıp tutuşuyorlar. İnsanlar oynuyorlar; çünkü doğuştan yalancılar."
Jean Paul Sartre