Gönderi

Başkasının hiçbir yerden gelmeyen bakışı beni sarıp sarmalayarak, beni dünyadaki durumunda bir beden, bir et, bir ten haline getirir. Bana yalnızca görünümünü armağan etmekle kalmaz; beni varlığa sokan, onunla bütünselleştiren tecrübeyi verir. Bu bakışla karşılaşmadan önce de dünyaya musallat olan parazitten, bir hiçten ibaret olduğumun; varlığa bir durumdan bir bedenden girdiğimin farkındaydım, ancak kıyılarında dolaştığım varlığın organik bir parçası değildim. Özgürlüğün hakimiyetinin kaybolduğu bu maruz kalışı Sartre utanç deneyimiyle anlatır. [...] Utançta ben hem aynen başkasının beni gördüğü gibi olduğumdan teslim eder hem de başkasının beni gördüğü gibi olmadığımı gösterememenin çaresizliğine düşerim. Başkasının bakışının nesnesi olmak özgürlüğün kaybıdır.
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.