Madde üzerinde yarattığımız iktidar ilişkisinin, giderek de iktidarın esiri haline geliyoruz. Daha çok tüketmek ve iktidar sürecinde, giderek tüketilen ben olmaya başlıyoruz. Ve tükettiğimizle ben arasında bir fark kalmıyor. Tükettiğimiz kadar ben oluyoruz. Oysa önceden ben bendim, devlete karşı ben bendim iktidar ruhuma giremiyordu, dine karşı da ben bendim, birey vardı; ancak artık ben, ben değilim. Ben tükettiğim, yaptığım o an neysem oyum haline geliyor.