İnsan, kendine yersiz yere ne kadar güvenirse o kadar çok şey bekliyordu hayattan ve bunun nasıl bir şımarıklık olduğunu anlaması pek mümkün olmuyordu.
Dünyanın dikeninde değil, kuştüyünden yorganında gibi sakin, sabahın üşütmeyen ayazında yüzen martı gibi umursamaz vefincanda bekleyen kahve gibi olgun olmak...