Kafka'dan Kafka'ya
Maurice BlanchotKafka'dan Kafka'ya Gönderileri
Kafka'dan Kafka'ya kitaplarını, Kafka'dan Kafka'ya sözleri ve alıntılarını, Kafka'dan Kafka'ya yazarlarını, Kafka'dan Kafka'ya yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sıkıntı onun barındığı yer ve onun "zamanı"dır.
Sanat öncelikle mutsuzluğun bilincidir, onun giderilmesi değil.
Kafka'nın katı tutumu, yapıtın gerekliliğine olan sadakati, mutsuzluğun gerekliliğine olan sadakati onu, yaşamın hayal kırıklığına uğrattığı birçok zayıf sanatçının hoşnutluk duyduğu şu kurmacalar cennetinden esirgemiştir.
Yazmanın kötülüğe ait olmadığından bu kadar emin midir?
Peki, yazmanın verdiği avuntu bir yanılsama, reddedilmesi gereken tehlikeli bir yanılsama olamaz mı?
Ne var ki müstakbel kayınpederi olarak gördüğü kişiye:
"Ben edebiyattan başka bir şey değilim ve başka bir şey ne olabilirim ne de olmak istiyorum" diyen genç adamla on yıl sonra, edebiyatı küçük bahçıvanlık denemeleriyle aynı düzleme koymuş olan olgun adam arasında, dışsal olarak yazma gücü aynı kalsa da, hatta sona doğru bize daha tutarlı ve daha doğru gözükse de -ki buna Şato adlı romanı borçluyuz- içsel fark büyüktür.
Kafka için sınav onu kendisine hafif kılan her şeyden daha ağırdır
...
Sorun böylece onun kendinden kaçması ve kararsızlığı içinde onu desteklemeye çalışan kişiyi kurtarmasıdır.
F.Kafka
"Benim biricik özlemim ve biricik iççağrım ... edebiyattır ... yaptığım her şey sadece yalnızlığın bir sonucudur ... oysa, artık hiçbir zaman yalnız olmayacağım. Bu olmayacak, bu olmayacak"
Nitekim sanat, kaygının ve kendinden hoşnutluğun yeridir, tatminsizliğin ve güvenliğin yeridir. Bir ad taşır: kendinin ortadan kaldırılması, sonsuz parçalanma ve bir başka ad: mutluluk ve sonsuzluk.
Yazmak , bağlanmaktır ama yazmak aynı zamanda insanın kendini bağlarından kurtarmasıdır, sorumsuzluk kipinde bağlanmaktır. Yazmak insanın kendi varoluşunu, değerler dünyasını sorgu konusu etmesi ve bir dereceye kadar, iyi'yi mahkum etmesidir; ama yazmak, her zaman iyi yazmaya çalışmak, iyi'yi aramak demektir. Sonra, yazmak , yazmanın olanaksızlığını yükümlenmek, gökyüzü gibi, dilsiz olmak , "sadece dilsiz için yanıltcı olmak"tır; ama yazmak, sessizliği adlandırmaktır, kendini yazmaktan engelleyerek yazmaktır.
Edebiyat ancak kendisine karşı çıkabilir ama bu karşı çıkış onu kendisine geri verir. Edebiyat kendini kurban eder ve bu kurban ediş, onu ortadan kaldırmak - şöyle dursun, onu yeni güçlerle zenginleştirir.
Kendini haklı çıkarma durumundaki şey yanılgı ve mahkumiyet olur.
Edebiyat çelişkiler ve uyuşmazlıklar yeridir. Edebiyata en bağlı yazar aynı zamanda kendini ondan kurtarmaya en idmanlı kişidir. Edebiyat onun için her şeydir ve yazar onunla ne yetinebilir ne de ona tutunabilir.
Acaba kim artık kurtarılamaz? Kimin mezarı üstünde ot biter?
Acaba kim tamamen terk edilmiştir?
Kafka kendini yazmaktan alamaz ama yazmak onun yazmasını engeller: yazmasını durdurur, yeniden başlar.
Dilin acımasızlığı onun, hiçbir zaman ölemeden ölümünü sürekli çağrıştırmasından gelir.