Peygamber gelse öyle aniden... kalsam karşısında yani sen o musun? Gülümsese evet anlamında başını sallasa. Öyle sıkı bir sarılsam ki canımdan can gidercesine, öyle kalsam. Sen olmayınca hep avuttum kendimi. Artık elindeyim hüküm senin desem. Ellerini tutsam, elinin üstündeki kıvrımları, çizgileri incelesem, öpsem alnıma koysam, tutsam başımın üstünde. Ne olur biraz okşa başımı, sensiz kimsesiz, çaresiz günlerimin hatırına. Sen olmayınca bu baş çok ağrıdı.
Gitmeyeceksin değil mi öyle aniden geldiğin gibi...
Kokunu çeksem çeksem sanki depolayacak gibi...
Beyaz elbisenin eteklerini tutsam, bırakma ne olur diye yalvarsam.
Ayaklarına kapansam, orada öylece kalsam.
Sonra yine sarılsam, yine yine...
Zamanı durdururcasina, durdurmak istercesine...
Mutluluktan akan göz yaşlarımı silsen, elini yanaklarima dokunsan. Gözlerim gozlerinde...
Orada o yerde bakarken en sevgili ile bulussam. Bak işte peygamberin ile geldim desem. Sonra mahçup olarak sussam. Peygamberin yanında konuştuğum için özür dilesem.
Sadece diz çökerek sussam, başımı önüme eğerek hükmü umut ve korkuyla beklesem.
Tamam desen çok kötülüğün var ama sevgin için bağışlandın diye bir ses gelse meleklerinden...
Sonra...
Sonrası cennet, sevgili ile düğün Bayram...
