Kalbim Kudüs’te Kaldı
Ahmet TurgutKalbim Kudüs’te Kaldı Gönderileri
Kalbim Kudüs’te Kaldı kitaplarını, Kalbim Kudüs’te Kaldı sözleri ve alıntılarını, Kalbim Kudüs’te Kaldı yazarlarını, Kalbim Kudüs’te Kaldı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Geleceğe dair muratları kalmayan insanlar, ölüm karşısında daha cesur görünüyorlardı. Hâlbuki asıl yiğitlik, yaşamak uğruna bin türlü gerekçeler varken şehadete yürüyebilmekti."
Sayfa 50 - KapıKitabı okuyor
Niyet, hikmetin kapısıdır.
Sayfa 199Kitabı okuyor
Eğer bir insan dua etmeyi bırakmışsa kendi kendisine yettiğini düşünmeye başlamıştır. Bu hadsizliğin sonu şirke değin uzanır maazAllah!
Sayfa 195Kitabı okuyor
Bu temsile göre kalbimiz, tohumun düştüğü toprak sayılır. Eğer kalp toprağı ilim suyu ve sevgi güneşiyle yoğrulur, bir de işten anlayan bahçıvan eliyle çapalanıp sürülürse tohumlar filize durur. Ardı sıra ağaç haline gelir. Böylesi bir ağaç için "Kuran'ın tamamıdır" diyebiliriz sanırım. Peki, meyvesi?..
Gönül toprağından boy veren Kurân ağacının meyvesi, hikmet olsa gerek...
En büyük hikmet, kişinin kendisini okuyabilmesi değil midir? Öylesi bir hikmetle hakîm olan kullarından eylesin Rabbimiz!..
Sayfa 194Kitabı okuyor
Affedilmek için affetmek gerek!
Sayfa 190Kitabı okuyor
Sarsıla sarsıla, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu avazınca. Sadece boşa tükettiği ömrü için değil, henüz fark edebildiği on dokuz asırlık hasretle ağlıyordu.
Sayfa 190Kitabı okuyor
"Zenginin de, fakirin de hem korkağı vardı, hem merdi. Keza Arap'ın, Türk'ün, Kürt'ün de...
Cihattan kaçmak için nice yollar arayan hacılar hocalar da tanıdım. Yanına yedi oğul, kırk torun katıp askere yazılan yetmiş yaşındaki müftüler de..."
Sayfa 38 - Kapı,Kitabı okuyor
Öldürmeyi değil yaşatmayı ve diriltmeyi vurgulamıştı. "Siz öldürmeyi iyi bilir, öldürürsünüz! Biz yaşatmayı sever, yaşatırız."
Sayfa 174Kitabı okuyor
Halini, gönlünü bozmaksızın duasına devam ediyor, on dokuz asır evvel kimi talihli kullara sunulan lütuftan kendisi de hissedar olmak istiyordu.
Sayfa 173Kitabı okuyor
Kuran'ın manasını sen yine Kuran'dan sor!.. Öyle ki; kendisiyle konuşabileceğin Kurân canını kurban etmiştir Kitaba. Onun ruhu, Kuran'ın kendisi olmuştur gayrı. Düşün hele!.. Yağını sıksalar gülün, kokladığın yağ mıdır; yoksa gül mü?
Sayfa 166Kitabı okuyor
Evet!.. Vesile hiçbir zaman asıl olanın önüne geçirilemezdi. Keza vesileye hürmetin gerekçesi dahi bizatihi Allah'a duyulan sevgi, edep ve haşyetti. Allah'ı unutarak veya Allah'a rağmen bir vesileye hürmet ediliyorsa o vesile isterse en mukaddes değer veya kişi olsun artık başlı başına bir put hâline getirilmiş demekti. Ayrıca vesilenin kul ile olan hukuku, kulun Allah ile olan ilişkisinin arasına girecek olursa orada kesinlikle şirk ortaya çıkardı.
Sayfa 163Kitabı okuyor
Bir de benim gibi olanlar var tabii... Küçük dertleri büyük olanların önüne alan, hizmet gailesiyle koşturan ama dava güderken manayı unutan, kendi elinin dilinin meyvesi olan işleri bir yerden sonra nazlı bebekler gibi aklından ve vicdanından sakınıp sorgulatmayanlar var. Vatan, millet, devlet, din, diyanet uğruna koşturup mücadele ederken dava güdüyor olmanın cezbesine kapılıp Allah'ı unutanlar veya taraftarı oldukları mukaddes davaları bile Allah ile aralarında başlı başına perde edinenler var. Maazallah, içine düştüğü o çukuru fark edemeyip bu hâlde kalan bir insan, gözü varken yıldızların battığını görmez. Aklı vardır ama gün ortasında yıldızlara bakıp yön tayin etmeye kalkar.
Sayfa 158Kitabı okuyor
Başkalarının günahlarıyla ilgilenmek kişileri kendilerinden uzaklaştırıyor, hakikat ile aralarına yeni perdeler geriyor, bu perdenin kumaşıysa kibirden dokunuyordu. İsa Mesihin defaten zikrettiği yedi büyük günahın en tehlikelisi olan kibirden...
Sayfa 153Kitabı okuyor
"Gül bahçesinden gelseydim, ya elimde gül demetim olurdu ya da gül kokardım baştan ayağa... Aradığın bahçıvan ise bil ki; ben, o değilim. Ama toprak da sensin, tohum da sen... Bahçıvanın huzuruna çıkarsan, onun elinde ister diken olursun, ister gonca."
Sayfa 142Kitabı okuyor
"Sakın şu itidalini yitirme! O her daim güzeldir. Binicisini menziline ulaştırır. İtidal atından inenler türlü hadsizliklere kapılırlar. Sonra yarı yolda kalırlar. Bazen yolda kalmakla da yetinmeyip büsbütün yoldan çıkarlar."
Sayfa 140Kitabı okuyor