Biz insanlar ne tuhafız. Her zaman bizi anla-yan, dostluğuyla daima bizim yanımızda olan insanlar isteriz. Biz bir şeyi anlatmadan birinin gözümüzden okumasını, en derin yaralarımızı, kırgınlıklarımizı bilmesini isteriz.
Sonra da bu durum bizi rahatsız eder. Bir türlü memnun
olamayız. Bunlar içimden geçerken, sanırım insanoğlu henüz memnuniyet sözcüğünü tam anlamıyla kavrayp sindiremedi diye düşündüm.