"Sakin ol Hamza!" dediler. "Nedir bu öfke böyle? Yüzlerine sert bir bakış fırlatarak:
"Benim ki öfke değil, haksızlığa isyandır." dedi. "Of. kesinin esiri olmuş biri varsa o da Ebu Cehil ve onun yandaşlarıdır. Benim hesabım onunladır, sizinle değil."
Ebu Cehil suskun duruyordu. Hamza hepsine keskin bir bakış attıktan sonra kükredi:
"İşte buradan haykırıyorum. Herkes duysun ve bilsin ki, ben de artık Muhammed'in dinindeyim. Bundan böyle O'nun yanında olacağım. Ey Ebu Cehil! Yüreğin yetiyorsa engel ol bana!"
Ey merhamette, acımada eşsiz Allah'ım! Zayıfların, çaresizlerin Rabbi ve Sahibi Sen'sin. Benim de Rabbim ve Sahibimsin. Beni, kötü huylu, yüzsüz düşmanların eline düşürme! Sonsuz rahmetinden bunu diliyorum.
"Yaratan Rabbinin adıyla oku!
O , insanı bir kan pıhtısından yarattı.
Oku ! Rabbin sonsuz kerem sahibidir.
O Rab ki, kalemle yazmayı öğretti.
İnsana , bilmediği şeyleri belletti.(Alak süresi Ayet 1_5)
"Sizi yaratan var, O'na iman edin. Başboş değilsiniz. Bir vazifeniz var. Ölümsüz değilsiniz. Sizi bekleyen ebedi bir hayat var. Ona hazırlanın. Ebedi hayatta hesabınızın görüleceği büyük bir mahkeme var. Cennet var, Cehennem var. Gurura kapılıp sizi yaratan Rabbinizi unutmayın." (Sav)
"Dostluğu ve yardımı itibarıyla kendisine en çok minnettar olduğum insan, Ebu Bekir'dir. Rabbimden başka bir dost edinecek olsaydım, Ebu Bekir'i dost edinirdim."