İlk cildin bittiği yerden başlıyor kitap. Öyle aylar, yıllar geçmiyor konuşmadan, birbirlerine uzaktan bakışmalı, iç geçirmeli sahneler olmadan... Günümüz gençlik saçmalıkları yok yani.
Başta ki yağmurlu bir hafta sonu buluşması çok hoşuma gitti. Klişeydi belki ama güzel kullanılmış bir klişeydi. Hele ki mesele uzatılmadığında.
Birlikte anlamaya çalışmaları, iletişim kurmaları ve "biz niye bu kadar beceriksiziz ya" kahkahalarıyla süslü muhabbet çok hoşuma gitti.
Sadece aşk değil, arkadaşlık üzerine de hoş bir dokunuşu var kitabın.
Keyifli okumalar dilerim...
