Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Kanser Yapan Yalnızlık

Adem Eysenboğa

Kanser Yapan Yalnızlık Gönderileri

Kanser Yapan Yalnızlık kitaplarını, Kanser Yapan Yalnızlık sözleri ve alıntılarını, Kanser Yapan Yalnızlık yazarlarını, Kanser Yapan Yalnızlık yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Lastiği patlamış traktörler gibiyiz hepimiz. Sırtımızda yaşam denilen yükle yalpalayarak gidiyoruz kaderin yolunda. Her engelde biraz daha yoruluyoruz. Ama umudumuzu kaybettiğimizde bitiyor yolumuz. İşte tam o anda biri geliyor ve kendi yoluna katıyor seni. Sonra onunla bitip başkasıyla başlamayı öğreniyorsun. En acısı da bu.
132 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
·
17 saatte okudu
Yüreğimde acı bir his bıraktı bu eser... Acının, aşkın, yaşarken ölmenin ne demek olduğunu günlük hayatta kullandığımız dil ile yazan yazarın, cümleleri düşündürücü... İlk kez intihar kelimesi; eserde sıkça geçse de beni rahatsız etmedi. Küçük deneme yazılarda ki cümleler kelimenin ne demek olduğunu unutturup, nedenine yönlendirdi. Elbette intiharı haklı gösterecek hiç bir olayı kabul etmiyorum ama eserin yazım dili o kadar acı dolu ki...toplumsal kabul görmeyişin, dışlanmanın, sokak çocuğu yaftasını onların dünyasına bakmanın ve değer görmedikleri için yaşadıkları çelişkileri, kendilerini güçlü zannetmeleri ve aslında ne kadar kırılgan ve hassas ruhlu olduklarını, içlerindeki çocuğun bu dünya için fazla olduğunu erken yaşta kaybolmaları beni fazlasıyla üzdü.... Yazar, eserini intihar üzerine kurmuş, okurken rahatsız olmadım ama her yaş gurubu okumalı mı karar veremedim...
Kanser Yapan Yalnızlık
Kanser Yapan YalnızlıkAdem Eysenboğa · Gece Kitaplığı · 20157 okunma
Reklam
"İçinizdeki Çocuğu Asla Öldürmeyin, Belki Bir Gün; Benimkinin Mezarına Çiçekler Bırakır...!"
Sayfa 131Kitabı okudu
"Büyüyünce Psikolog Olacağım, Ve İlk Terapiyi Kendime Yapacağım...!"
Sayfa 113Kitabı okudu
Satırları sevgiliye koşan şiirler yazar bu saatte bizim gibileri.
Sayfa 100Kitabı okudu
"Göğsünde Papatya Kokusu Taşıyan Kadınları Sevin, Onlar Hep Çocuk Kalır...!"
Reklam
Olsun severim ben çocukları.Benimkini öldürdüklerinden beri başka çocuklara hasret kaldım. Birkaç acı oyunu oynarız belki onunla. Hem kırmam hiç onu. Kırılacak neresi kalır ki çocukların, dokunursanız ruhlarına?
Sen benim hayatıma güneş oldun. Şimdi benim ruhumda kıyamet vakti.
Yazmak istedi. Kusmak istedi içindekileri kağıda. Ama nedense yazamıyordu.
Reklam
''Sevme kızım. Yolu sana çıkmayan adamları sevme. Parmak uçlarından öpmeyen, senin saçlarında nefesini öldürmeyen, damarlarındaki adrenalini yerle bir etmeyen, bakışıyla sesini kesmeyen, uyurken üzerini örtmeyen, ayakların üşümesin diye çoraplarını giydirmeyen, yaralarından sana yeni umutlar vermeyen, sisli gecelerde gözyaşını silmeyen. Seni, sevmeyen adamları sevme kızım. Eğer gün gelir de gözlerinin içine kaybolmuşlukla bakan birine rastlarsan. Onu kaybetme kızım..!''
Sayfa 102Kitabı okudu