Karambol
Hakan NesserKarambol Gönderileri
Karambol kitaplarını, Karambol sözleri ve alıntılarını, Karambol yazarlarını, Karambol yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Elem ve keder, diye düşündü, ‘bunlardan kaçamayız. Yapabileceğimiz biricik şey onları kucaklayıp tersine çevirmektir. Denildiği gibi, sarmalamaktır. Sanatla, yazmak çizmek ya da hangisi elimizden geliyorsa onunla... Acıyla ancak bu şekilde baş edebiliriz.’
…insan yaşamı boyunca 3 şey yapabilmeliydi: Bir çocuk yetiştirmek ve eğitmek, bir kitap yazmak ve bir fidan dikmek.
Reinhart kararlı bir ses tonuyla, “ İnsan bulmadan neyi aradığını bilemez,” derken piposunun dumanını kadının yüzüne doğru üfledi. “Sadece şimdi ve burada değil Sayın Bayan Polis Müfettişi, birçok bağlamda bu kural geçerlidir!”
“Hayat çoğu zaman aşırı abartılmış bir öyküdür,” dedi Van Veeteren. “Ancak keşke insan bunu genç yaşlarında öğrenmese.”
İtiraf etmesi gerekti. Gerçek bir rakiple karşı karşıya olmak, insanda bir biçimde doyum yaratıyordu.
“ İnsan her zaman umut etmeli,”
“Evet, eğer yaşam devam ediyorsa konuşmak gerek.”
“Zaman olgunlaştı mı akıl da gelir,”
“Ayrılmak zor,” dedi baba.
“Evet,” dedi kızı, “çok zor.”
“Hiçbir zaman alışılmıyor. Belki de en zor yönü bu.” ‘Biraz ölüm gibi,’ diyecekti ama içinde tutmayı başardı.
‘İşliyor, kurallar işliyor,’ diye düşündü. ‘Biçimsel davranışlar kuşkuların üstesinden geliyor. Yüzyıllar boyunca, boşluğun ve acıların üzerine anlamlar üretmeyi öğrendik. Anlam ve kalıplar üzerinde uzun süre uğraştık durduk.’
Gelecek için iyi bir adaydı; ne var ki onu geçmişe ve sürekliliğe bağlayan bu uykusuz anlardı işte.
“Sen şimdi nereye yöneleceğini bilmiyorsun, öyle mi?”
“Hayır,” dedi Reinhart, “sen biliyor musun?”
“Çocuklar anne-babalarından önce ölmemeli.”
Kader nasıl birdenbire yön değiştiriyor, tüm alışkanlıklarımız, tüm mantığımız, tüm yaşam tecrübelerimiz nasıl böyle tepetaklak olabiliyor? Nasıl?
‘Marianne beni terk ettiğinden beri benim için her şey anlamını yitirdi. Olayları yönlendiremiyorum, tam tersine onlara kapılıp gidiyorum. Varım ama yaşamıyorum,’