Gece ummadığı kadar koyu ve yorucuydu. Karanlık her şeyi kaplıyordu, gölgelerin içinden geçme umudu hiç yoktu, ama yakınlığı insanı alt üst eden bir ilişkiyle karanlığın gerçeğine ulaşıyordu. İlk gözlemi vücudundan, özellikle de gözlerinden yararlanabiliyor olmasıydı; bir şey gördüğünden değil; ama baktığı şey zamanla onu, sanki kendisiymiş gibi belli belirsiz algıladığı ve içinde yüzdüğü bir gece kütlesiyle temasa geçiriyordu