Kendime izin verdiğim tek şey seni özlemeye devam etmekti. Yüzüme batan gözyaşları, boğazımı saran his, göğsümdeki boşluk benden büyüktü. Artık elimde kalan sadece bu muydu? Seni sevdiğim 21 yıldan geriye kalan başka hiçbir şey yok. Küçüklüğümüzde oluşup bizimle büyüyen temelinde sen olduğun için dünyada, benim dünyamda her şeyin yolunda gittiği hissi koca bir hiçle mi yer değiştirecekti? Hiçliğin dehşeti.