“Şimdi mekân olarak benim torunlarım da aynı yerlerde dolaşmada…
O yerlerin yapsatçılara kat değiş tokuşlarına uğramadan önceki durumlarını bilmeden…
Kim bilir onlar da ileride, beni nasıl görüp anlatacaklar? ‘O da yaşamasını becerememişlerden biriydi,’ demelerini istemem.”
Mekân olarak aynı yerlerde dolaşırken, bu yerlerin önceki durumlarını öğrenmek ve “O yaşamasını becerebilmişlerden biriydi” derken, böylesi bir yazı insanını şekillendiren yaşantıyı okumak.
Anıları, çocukluğu, sevilme arzusunu, arayışı ve yazma sevdasını anlamaya yaklaşırken, biraz üzülmek, biraz kızmak ve kederli çocuğun kendisine sahip çıkmış olduğunu bilmenin hazzıyla gururlanmak.
Dudağa yerleşen kırık gülümsemede layık olma çabası ve minnettarlıkla.
Ömer Altan
Sözcüklerden bir dünya kuran Çetin Altan, Kavak Yelleri ve Kasırgalar ’da bir kendine yolculuk öyküsü anlatıyor. Kitap, yazının her türünde kalem oynatan usta yazarın yalnızlığın koyu karanlığına sıkışmış, yoksunluklarla örülü bir çocukluğun unutulmuş zamanıyla içtenlikli bir yüzleşmesi aynı zamanda. Yazarın çocukluk ve ilk gençlik anılarıyla örülü Kavak Yelleri ve Kasırgalar ’a 1946’da yayımlanan ilk kitabı Üçüncü Mevki ile İstanbul, Yedigün, Çınaraltı Toprak, İklim ve Bucak dergilerinde yer alan şiirleri de eşlik ediyor.
